یکی از مواردی که درباره امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر ۱۳ ساله دوره پهلوی، پیش و پس از انقلاب اسلامی مطرح بود، بهایی بودن اوست. هویدا بارها بهایی بودن خود را که از سوی انقلابیون به عنوان اتهام علیه او مطرح شده بود رد کرده و گفته بود که مسلمان است.

سند ذیل گزارش ماموران و مخبران ساواک مبنی بر وجود شایعاتی در سطح کشور مبنی بر نفوذ و حضور بهاییان در عالی ترین سطح حکومتی است. «مامور ساواک تاکید می کند که در بین مردم شایعه شده است که هویدا هم بهایی است و از آنجایی که مصرف دخانیات در این فرقه حرام است؛ هویدا برای عوام فریبی تظاهر به کشیدن پیپ می کند؛ یعنی می خواهد به مردم بگوید که من بهایی نیستم !! به گزارش مامور ساواک، مردم حتی مراسم بدرقه حجاج ایرانی از سوی هویدا را حرکتی نمایشی قلمداد می کنند.»
به هر حال بهایی بودن هویدا آن چنان مسلم بود که حتی منتسبین به ساختار نیز بر آن صحه می گذاشتند، ، به عنوان نمونه بر اساس یک سند ساواک به تاریخ ۷ فروردین ۱۳۴۴ « برابر اطلاع صبح روز ۶ /۱ /۴۴ آقای [احمد] آرامش [قائم مقام نخست وزیر در سازمان برنامه در دولت شریف امامی] به طور خصوصی در منزل خود به مامور اظهار می دارد تقصیر شاه است که این ها را سرکار می آورد (منظورش آقای هویدا نخست وزیر بوده) هویدا بهایی است و مردم راست می گویند و خود شاه هم فهمیده و دیگر نمی شود این وضع و اوضاع را ادامه داد. تا یکی دو ماه دیگر وضع عوض خواهد شد.»1





1. امیر عباس هویدا به روایت اسناد ساواک، ص ۱۹۱