یکی از نظامیان اروپایی از كشور خود به عنوان ستوان دوم پياده به ايران امده بود از بدو ورود دريافت كه بايد پادشاه ایران را خنداند. بنابراين در شوخ طبعي و دلقك بازي چنان مهارتي به خرج داد كه نه تنها به درجه ي ژنرالي مفتخر شد بلكه’به او عنوان رئيس كل مهندسان و لقب خان دادند و سالانه معادل 25 هزار فرانك حقوق دريافت مي كرد.

خانم كارلاسرنا از مردم ايتالياست. به گفته ي خودش در سال 1877 پس از سير و سياحتي دور در قفقاز به باكو مي رسد و بيمار مي شود و براي رهايي از هواي ناخوش باكو به سواحل ايران كه هوايش شبيه ناپل ايت لياست سفر ميكند.اين خانم با اين كه زمان زيادي در كشور ما به سر نبرده و دروضع اجتماعي و سياسي ايران 100 سال پيش با دقتي وسواس گونه مطالعه كرده است. وی روایت جالبی از پیشرفت یک فرد نظامی اروپایی در دربار ناصرالدین شاه قاجار بیان می کند.
«یکی از نظامیان اروپایی از كشور خود به عنوان ستوان دوم پياده به ايران امده بود از بدو ورود دريافت كه بايد پادشاه ایران را خنداند. بنابراين در شوخ طبعي و دلقك بازي چنان مهارتي به خرج داد كه نه تنها به درجه ي ژنرالي مفتخر شد بلكه’به او عنوان رئيس كل مهندسان و لقب خان دادند و سالانه معادل 25 هزار فرانك حقوق دريافت مي كرد.ستوان مذكور با سرگرم كردن شاه و ديگر درباريان و با مسخره گري هاي خويش از مزاياي بي شماري برخوردار گشت و از اروپاييان نادري است كه پس از  12 سال اقامت در ايران با ثروتي سرشار اين كشور را ترك گفت. اين افسر هنگامي كه به حضور اعليحضرت مي رسيد همچون افسران سوار نظام لهستاني با كوفتن پاشنه ها به يكديگر مهميزهايش را به صدا درمياورد و پس از ان در حالي كه با يك دست به ران خود مي كوبيد با دست ديگر سلام نظامي مي داد. چون در يافته بود كه اين نوع لال بازي شاه را سرگرم مي كند. چنان اغراق آميز بدانها مي پرداخت كه هنگام سلام دادن وي هيچ كس نمي توانست از خنده خودداري كند.


منبع:کارلا سرنا، آیین ها و آدمها در ایران، ترجمه علی اصغر سعیدی، تهران، زوار، 1362، ص25