گرمابه‌های ایران با حمام‌های اروپائی تفاوت بسیاری دارد. گرمابه ایرانی بنای زیرزمینی وسیع و باعظمتی است که گنبدهای بزرگی سقف آن را تشکیل می‌دهد. بر این گنبدها سوراخ‌هانی تعبیه و ورقه‌های نازکی از سنگ مرمر قرار داده‌اند تا نور بتواند به خوبی از آن گذشته و درون حمام را روشن نماید.

سبک معماری در ایران از دیرباز سبکی منحصر و زیبا بوده است. این سبک در رابطه با بسیاری از مکان‌ها و بناهای عمومی و حتی شخصی قابل تشخیص است. سبک معماری ایرانیان در دوره قاجار نیز در بسیاری از مکان‌ها جلوه و نمود خاص خود را داشت. چنانچه حمام‌ها نیز ساختار و سبک معماری منحصر به خود را داشتند:
«گرمابه‌های ایران با حمام‌های اروپائی تفاوت بسیاری دارد. گرمابه ایرانی بنای زیرزمینی وسیع و باعظمتی است که گنبدهای بزرگ سقف آن را تشکیل می‌دهد. بر این گنبدها سوراخ‌هایی تعبیه و ورقه‌های نازکی از سنگ مرمر قرار داده‌اند تا نور بتواند به خوبی از آن گذشته و درون حمام را روشن نماید. نخستین سالن حمام‌ها معمولا گرد و بسیار وسیع است و در اطراف آن نیمکت‌ها و طاقچه‌هایی برای درآوردن لباس قرار داده‌اند. در میان سالن مزبور حوض بزرگی از مرمر یا سنگ عادی با فواره‌های چندی ساخته شده تا مشتریان در بدو ورود با منظره دل‌انگیزی روبرو شوند. سالن دوم حمام‌ها را بخار آب خفه کننده‌ای فراگرفته است. هوای این قسمت برای کسانی که تازه به ایران رفته‌اند بسیار طاقت فرسا است کف این سالن با سنگ‌های مرمر سفید و چهارگوش مفروش است.»
در قرن هجدهم و قرن نوزدهم میلادی در اروپا وسیله ای به نام ماشین حمام وجود داشت که به مردم این امکان را می‌داد تا در آب دریا حمام نمایند. این وسیله که در حقیقت یک گاری چوبی سقف دار بود به مردم امکان می داد تا بدون آنکه در معرض دید باشند لباس خود را عوض کرده و وارد آب دریا شوند. 


منبع: سرهنگ گاسپار دروویل، سفرنامه دروویل، جواد محیی، تهران، انتشارات نیک‌فرجام، 1389، ص 64