مالکین به موجب قانون مجبور بودند املاک خود را به دولت بفروشند. دولت نیز برای تشویق آنان اعلام کرده بود که سهام کارخانجات را بخرند و از این طریق وارد بخشهای صنعتی شوند...

شاه به دستور ایالات متحده آمریکا در اوایل دهه 1340 اصلاحات ارضی را در ایران به اجرا گذاشت. مهمترین کارکرد سیاسی این اقدام در روستاهای ایران، حذف مالکین بود و بدین ترتیب دولت در روستاها با مردم به شکلی مستقیم مواجه شد. اما سوال مهم این است که آیا در برابر مالکینی که حاضر به اطاعت از دستور شاه نبودند، چه اقدامی صورت می گرفت؟
«مالکین به موجب قانون مجبور بودند املاک خود را به دولت بفروشند. دولت نیز برای تشویق آنان اعلام کرده بود که سهام کارخانجات را بخرند و از این طریق وارد بخش های صنعتی شوند. مالکینی که حاضر نبودند املاک خود را بفروشند، دولت هیچگاه از حربه ی خشونت استفاده نمی کرد زیرا اصلا ما با مالک طرف نمی شدیم. در چنین مواردی دادستان از طرف مالک اسناد مربوط به زمینهای تقسیم شده را امضاء  می کرد. بعدا دادستان این  اختیار را به مامورین اصلاحات ارضی داد که از طرف مالک امضاء کنند. در قانون جدید هم هیئت های هفت نفری واگذاری زمین عینا همین کار را می کنند یعنی از طرف مالک امضاء می کنند.»


منبع: عباس سالور، گفتگو با عباس سالور، تنظیم: مرتضی رسولی پور، تهران، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1394، ص 36- 37