بی حجاب کردن اجباری زنان ایرانی در نیمه دوم دهه 1310، از میان تمام سیاستهای تجددخواهانه رضاشاه، بیشترین سهم را در عدم محبوبیت او در میان ایرانیان داشت. در فاصله دی ماه 1314 تا استعفای شاه در سال 1320، پلیس و ژاندارمری ایران برای اعمال این ممنوعیت از زور استفاده کردند و بدین ترتیب به خصوصی ترین حریم زندگی نیمی از مردم تجاوز کردند. درباره تاریخچه این ماجرا زیاد نوشته شده است، اما اغلب در جزئیات، گزارشهای درستی نیستند. مثلا بسیاری از گزارشها سخن از «قانون» بیحجابی میگویند و دیگران با اطمینان ادعا میکنند که رضاشان از رهبر ترقی خواه ترکیه مصطفی کمال آتاتورک سرمشق گرفته است. اما درست آن است که کشف حجاب تحت لوای هیچ قانونی انجام نگرفت، به این دلیل ساده که اقدام به آن برخلاف معتقدات آن مذهبی بود که رضاشاه برای حفظ و اشاعه آن در هنگام تاجگذاری در سال 1315 سوگند رسمی خورده بود. به علاوه در ترکیه هم هیچگاه کشف حجاب اجباری انجام نگرفت. البته آتاتورک حجاب را منع کرد، اما این کار فقط شامل زنانی میشد که خدمات عمومی یا دولتی انجام میدادند. مانند آموزگاران و کارمندان دولت. گرچه بعضی شهرداریها دستور ممنوعیت حجاب را داده بودند، در مورد زنان ترکیه از زور جسمی استفاده نشد.
منبع: برنارد لوئیس، ظهور ترکیه مدرن، ص 271، 1969.