اولین فرستنده عمومی رادیو در ایران ۴ اردیبهشت ۱۳۱۹ در تهران با نام «رادیو تهران» گشایش یافت. از فردای آن روز برنامه‌های عادی رادیو آغاز شد و چون برنامه‌ها تنها در تهران قابل دریافت بود رادیو تهران نامیده می‌شد.

یک سال پیش از حمله متفقین به ایران (سال 1319) رادیوی ایران تأسیس شد و اداره آن به سازمانی که اداره کل انتشارات و تبلیغات نامیده شد واگذار گردید. آنگاه در اراضی اطراف میدان مشق در قسمت غربی ساختمان بانک رهنی خانه نوسازی را اجاره کردند و بدین ترتیب برای نخستین بار در ایران چنین تشکیلاتی برای اداره کردن فرستنده رادیویی دولتی تأسیس گردید و کارمندان را هم از میان فرهنگیان شایسته و با ذوق انتخاب کردند و از وزارت فرهنگ یا سایر وزارتخانه ها به اداره کل «انتشارات و تبلیغات» منتقل کردند. آنگاه با توجه به سایر وظایف این اداره اداراتی دیگر تحت نظر «اداره کل انتشارات و تبلیغات» قرار گرفت.