خانه‌ها در روستای سیادهن با خشت خام بنا شده و روی آن را با کاه و گل پوشانده‌اند. پشت بام انبارهای غله، همچنین ساختمان خانه‌ها همه پهن و مسطح است. ولی بام طويله‌ها، بلندی کوچکی در وسط دارد، که آن را بعنوان روزنه و به منظور نفود روشنائی گذاشته‌اند.

ساختاری معماری در دوره قاجار گرچه چندین سبک متفاوت را شامل می‌شد؛ اما ساختار آن در میان شهرها و روستاها متفاوت بود. در روستاها معمولاً خانه‌ها بسته به نوع آب و هوا با مصالح بسیار ابتدایی ساخته می‌شد که عمدتاً شامل خشت و کاه و... بود. علاوه بر این، برخی از امکانات امروزی خانه‌ها، همچون حمام‌ها در بیرون از خانه ساخته می‌شدند.

«در سی و شش کیلومتری قزوین، بر بالای بلندی کم‌ارتفاعی، قصبه بزرگ «سیادهن» (به معنای دهان سیاه) واقع شده است. خانه‌ها با خشت خام بنا شده و روی آن را با کاه و گل پوشانده‌اند. پشت بام انبارهای غله، همچنین ساختمان خانه‌ها همه پهن و مسطح است. ولی بام طويله‌ها، بلندی کوچکی در وسط دارد، که آن را به عنوان روزنه و به منظور نفود روشنائی گذاشته‌اند. در این قصبه مناره مسجدی مشاهده نشد. کوچه ها تنگ و گذرگاه‌های عمده دارای چاله و چاهی است که در مواقع بارانی، آب باران، در آن سرازیر می‌شود. عدم استحکام و بی‌ثباتی بناهای گلی، ظاهر همه ساختمان‌ها را به صورت يك ويرانه جلوه گر می‌کند و این منظره تقریبا در کلیه آبادی‌های فلات ایران یکسان و چشمگیر است. به علت کمبود آب، اهالی «سيادهن» از دسترسی به درخت بی‌نصیب هستند. این شهر کوچك عاری از درخت و سبزی، دو هزار خانه، ده باب مسجل، هشت باب حمام، هشتاد دکان، چهار کاروانسرای دارد. مالیات سالانه آن بالغ بر دو هزار تومان محصول، يك هزار خروار «غله»، یعنی گندم و جو، و۴۵۶ « باتمان» كاه می‌شود.»



منبع: اوژن اوبن، ایران امروز (1907-1906): سفرنامه و خاطرات اوژن اوبن سفیر فرانسه در ایران در آستانه جنبش مشروطیت، ترجمه علی‌اصغر سعیدی، تهران، علم، 1391، ص 31