شاه: هیچ سفيری حق دخالت در برنامه‌هایی را که من تأیید کرده‌ام ندارد. به آنها بگویید بدون هیچگونه تأخیر بیشتر دست به کار شوند.

میزان استقلال مسئولان سیاسی حکومت پهلوی بسیار ناچیز بود و حتی می‌توان گفت بسیاری از آنان فاقد استقلال در تصمیم‌گیری بودند. چرا که هر تصمیمی در نهایت باید به تأیید شاه می‌رسید. در حالی که در سیستم دموکراتیک هر گونه تصمیمی باید در قالب سازمانی و یا تیم سیاسی مورد بررسی قرار گیرد:

«پنجشنبه، ۳۱ خرداد شرفیابی... نخست‌وزیر پیشنهاد می‌کند که ما کار ساختمان بیمارستانی را برای مسلمانان شیعه در لبنان به تأخیر بیندازیم، تا منصور قدر سفير جدیدمان در لبنان فرصت یابد پیشنهادها را مطالعه کند. شاه فریاد زد، مزخرف می‌گوید. هیچ سفيری حق دخالت در برنامه‌هایی را که من تأیید کرده‌ام ندارد. به آنها بگویید بدون هیچگونه تأخیر بیشتر دست به کار شوند." نخست‌وزیر سیاستمداری به نام ناصر عامری را به مقام رهبری حزب مردم منصوب کرده است. در ایران جناح مخالف بدین ترتیب بوجود می‌آید، یعنی اینکه رهبری‌اش در مشورت با حزب دولتی، به قول خود رقیب، انتخاب می‌شود. البته که انتصاب به شکل دیگری به خورد مردم داده می‌شود... »


منبع: اسدالله علم، گفت‌وگوهای من با شاه، زیر نظر عبدالرضا هوشنگ مهدوی، ج 2، تهران، انتشارات مازیار- معین، 1371، ص 475