سیاست خشونت پرهیزی گاندی به معنی «وا دادن و گردن نهادن به خواست‌های بدکنندگان و ستمگران نبود، بسیجیدن یکپارچه روان آدمی بود در برابر خواست‌های نابکاران و ستمکاران» بود.

روش مبارزاتی گاندی با استعمار انگلیس تنها مختص خود او بود و اصطلاحاً سیاست خشونت پرهیزی نام داشت. شاید بسیاری با شنیدن این نام، آن را به معنای عدم درگیری مستقیم با استعمار تلقی کنند، در حالی که برخلاف این نام، سیاست گاندی دقیقاً بر مبارزه مستقیم تأکید داشت:

«آموزه گاندی «خشونت پرهیزی» بود که در سراسر زندگانی خود آن را به کار بست و کاربرد آن را به همه کس اندرز می‌داد. خشونت پرهیزی او به معنی «وادادن و گردن نهادن به خواست‌های بدکنندگان و ستمگران نبود، بسیجیدن یکپارچه روان آدمی بود در برابر خواست‌های نابکاران و ستمکاران». او می‌گفت «اگر این قانون را - که قانون هستی هرکس است - شعار خود قرار دهیم و به کار ببندیم، هریک از ما خواهد توانست با همگی نیروی خشن یک سروری بیدادگر درافتد، بجنگد و بدین گونه شرف و آبرو و دین و روان خود را رهایی دهد، امپراتوری ستمکار را به زمین زند یا آن را دگرگون کند. پس من به مردم هند نمی‌گویم که خشونت پرهیزی را از سر ناتوانی پیشه کنند. می‌گویم با آگاهی کامل به نیرو و توانمندی خویشتن آن را به کار بندند.».»


منبع: مهران توکلی، استعمار، استعمارگری، استعمارزدایی، جهان سوم، تهران، نشر نی، 1385، صص 61- 62