آموزش زنان که بیشتر صبغه مذهبی داشته و گاه تنها شامل خواندن بوده ونه نوشتن توسط پدران، برادران، عموها و اعضای خانواده صورت می‌گرفته است. در مواردی نیز زنان نسبت به آموزش دختران خود و زنان دیگر اقدام می‌کرده‌اند.

در دوره قاجار حوزه آموزش از پیشرفت قابل توجهی برخوردار شد و اولین مدارس و دانشگاه‌های اولیه به سبک مدرن تأسیس شدند؛ اما علیرغم این تحولات، آموزش زنان به همان سبک سنتی صورت می‌گرفت و بسیاری از آنان همچنان از آموزش در مدارس محروم بودند:

«سواد و تحصیل زنان در این عصر زنان با توجه به وضعیت اقتصادی و پایگاه فرهنگی و اجتماعی خانواده‌هایشان همچنان که در شرح فعالیت زنان عالم و مجتهد، معلم، شاعر، نویسنده و مترجم، نقاش و خوشنویس قابل پیگیری است در مسیر سواد آموزی قرار داشته‌اند ولی این مسئله با توجه به جمعیت زنان چندان قابل توجه و چشمگیر نبوده و در واقع همگانی نبوده است. در همین گروه نیز آموزش زنان که بیشتر صبغه مذهبی داشته و گاه تنها شامل خواندن بوده ونه نوشتن توسط پدران، برادران، عموها و اعضای خانواده صورت می‌گرفته است. در مواردی نیز زنان نسبت به آموزش دختران خود و زنان دیگر اقدام می‌کرده‌اند. البته در این عصر شاهد به کارگری معلمان سر خانه و رفتن به مکتب‌خانه هم هستیم ولی عمومی شدن تحصیل در دوران بعد از مشروطیت و فعالیت مردان و زنان مبارز مشهود است.»



منبع: بنفشه حجازی، تاریخ خانم‌ها: بررسی جایگاه زن ایرانی در عصر قاجار، تهران، نشر قصیده‌سرا، 1388، صص 71- 72