رافلز در سال ۱۸۱۸ یک پایگاه تجاری در جزیره کوچکی در انتهای جنوبی شبه جزیره مالایا تأسیس کرد. این پایگاه تجاری به مستعمره‌نشین سنگاپور تبدیل شد.

سنگاپور یکی از مهمترین مستعمرات آسیایی بریتانیا بود که در قرن نوزدهم به موجب پیمانی میان انگلیس و شخص رافلز –از سیاستمداران بریتانیایی- با فرمانروای سنگاپور، سنگ بنای استعمار سنگاپور را بنیان گذارد. رافلز نقش بسیار مهمی در ایجاد این مستعمره داشت:

«سنگاپور، یکی از موفق‌ترین مستعمرات دیرپای بریتانیا، را سر توماس استمفورد رافلز پایه‌گذاری کرد. رافلز در سال ۱۷۸۱ در جامائیکا، یک مستعمره دیگر بریتانیا، متولد شد و در زمانی که هنوز نوجوان بود برای کمپانی هند شرقی بریتانیا در لندن شروع به کار کرد. در سال ۱۸۱۱ در مستعمره جاوه واقع در اندونزی به مقامی عالی رسید و کمی پس از آن به سمت فرماندار سوماترا ارتقای مقام یافت. رافلز در سال ۱۸۱۸ یک پایگاه تجاری در جزیره کوچکی در انتهای جنوبی شبه جزیره مالایا تأسیس کرد. این پایگاه تجاری به مستعمره‌نشین سنگاپور تبدیل شد. از جمله کارهای رافلز در سنگاپور طرح پی‌ریزی شهر مرکزی مطابق یک الگوی شبکه‌ای کارآمد بود - که سرپرستی آن را فیلیپ جکسون، مهندس مستعمره‌نشین، بر عهده داشت. رافلز در ۱۸۲۳ سنگاپور را ترک کرد و دیگر به آن جا باز نگشت. او به هیچ وجه نمی‌دانست که آفریده اش بعدها به یکی از بزرگ‌ترین و شلوغ ترین بنادر جهان تبدیل خواهد شد.»



منبع: دان ناردو، عصر استعمارگری، ترجمه مهدی حقیقت‌خواه، تهران، نشر ققنوس، 1386، صص 149- 150