آقاخان سوم بعد از هفتاد و دو سال امامت در سال 1376 هـ / 1975 م در ویلاى خود در ژنو وفات یافت و در مصر مدفون شد. وى با یک زن شرقى و سه زن غربى ازدواج کرد و از ترزا یکى از همسرانش، پسرى به نام على به دنیا آورد. على خان که اهل گردش و خوشگذرانى بود، نتوانست جاى پدر را بگیرد و آقاخان سوم، پسر على خان با نام کریم را به عنوان امام چهل و نهم نزاریان به جهانیان معرفى کرد

سید ابوالحسن خان (جد حسنعلی) از آغاز دولت زندیه تا زمان آقا محمد خان قاجار به عنوان پیشوای اسماعیلیه حکومت کرمان را داشت و خود را از اعقاب اسماعیل بن جعفر صادق(ع) می دانست. وی در سال 1207 از دنیا رفت پسرش شاه خلیل الله جایگزین شد، که در سال 1232 بین پیروان او و شیعه اثنی عشری نزاعی سخت در گرفت و در این نزاع کشته شد. فتحعلی شاه قاجار حسنعلی شاه را که پسر خلیل الله بود استمالت کرده و دختر خود را به عقد او در آورد و حکومت قم و محلات را به وی واگذار کرده، او را ملقب به آقاخان کرد. ولی او به هند کوچ کرد و آنجا را مرکز فرقه و دستگاه خویش ساخت. ایشان در سال 1298 در هندوستان درگذشت. پس از او پسرش علی شاه حسین یا آقاخان دوم پیشوای آنان شد. پس از او سلطان محمد شاه یا آقا خان سوم به جای او نشست. آقاخان در سال 1327 ش از ایران تقاضای تابعیت کرد، محمد رضا شاه پهلوی با این تابعیت موافقت کرده و به او لقب حضرت (والا) داد و پس از او نوه اش پرنس کریم خان متولد1315 ش، در سن 21 سالگی حسب وصیت جدش به رهبری اسماعیلیان منصوب شد.