تیمسار طوفانیان معتقد بود که حوادث را کمونیست‌ها هدایت می‌کنند و اگر دست و بال کمونیست‌ها بسته شود، جناح‌‌های مذهبی از دولت قانونی حمایت خواهند کرد.

یکی از نگرش‌های اشتباه و رایج میان مقامات ارشد نظامی شاه، ارتباط دادن حوادث انقلاب به کمونیست‌ها و از جمله شوروی بود. این موضوع باعث شده بود تا مخالفان واقعی حکومت که همان نیروهای مذهبی بودند، کم‌اهمیت و نادیده انگاشته شوند:
«تیمسار طوفانیان معتقد بود که حوادث را کمونیست‌ها هدایت می‌کنند و اگر دست و بال کمونیست‌ها بسته شود، جناح‌‌های مذهبی از دولت قانونی حمایت خواهند کرد. فکر می‌کردم که کمونیست‌ها احتمالا عامل پرنفوذی هستند، اما معتقد نبودم که عامل اصلی پشت قضايا، آن‌ها باشند، بعد‌ها هم بار‌ها این مطلب را شنیدم و چنین به نظر من آمد که این احساس از این غرور خوی ایرانی نشأت گرفته است که باور نداشتند هموطنان آن‌ها عليه اعلیحضرت» [!] قیام کرده باشند. طوفانیان همچنین معتقد بود که امام خمینی می‌توانست قبل از آنکه اوضاع از کنترل خارج شود، ساکت شود. وی نگران رفتن شاه بود و می‌ترسید که ارتش با رفتن شاه از هم بپاشد.»


منبع: رابرت‌هایزر، مأموریت در تهران، خاطرات ژنرال‌هایزر، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ دوم، 1365، ص 26