حزب ایران نوین در انتخابات دوره ۲۲ و ۲۳ مجلس شورای ملی در سالهای ۱۳۴۶ ش و ۱۳۵۰ ش اکثریت را در مجلس داشت و در سال ۱۳۵۳ بزرگ‌ترین و پرطرفدارترین حزبی بود که در حزب رستاخیز ادغام شد.

روز ۲۵ آذر ۱۳۴۲ حزب ایران نوین به دبیرکلی حسنعلی منصور و با شرکت اکثر نمایندگان مجلس شورای ملی و سناتور‌ها اعلام موجودیت کرد. این حزب از تغییر نام کانون مترقی به وجود آمد و بزرگترین حزب دولتی در عصر پهلوی بود که تا تاسیس نظام تک حزبی، همواره اکثریت را در دست داشت و بیش از یک دهه در فضای خالی از فعالیت‏های حزبی به حیات خود ادامه داد. پس از انحلال حزب ملیون، حزب ایران نوین در مقابل حزب مردم (تاسیس ۱۳۳۶ و به رهبری اسدالله علم) ظاهر شد و در انتخابات بیست و یکم مجلس شورای ملی در سال ۱۳۴۲ شرکت کرد و در این دوره و نیز در دو مجلس بعدی در جایگاه اکثریت قرار گرفت.