استعمارگری و امپریالیسم را به هر شکل و شمایلی که درآیند قاطعانه محکوم است

بعد از جنگ جهانی دوم کشورهای مستعمره آفریقایی در حرکتی ضداستعماری کنفرانس‌هایی را برای تأکید هر چه بیشتر بر استقلال سیاسی خود و رهایی از استعمار تشکیل دادند. یکی از کنفرانس‌های مهمی که در این رابطه شکل گرفت، کنفرانس همه مردم آفریقا بود که بر محوریت‌های خاصی قرار داشت.
«ناکامی بریتانیا در حفظ کانال(سوئز) تنها یکی از نمونه‌های فراوان فروپاشی امپراتوری‌های کهنه مستعمراتی بود. در ۱۹۵۷، تنها یک سال پس از بحران سوئز، در آفریقا، غنا (مستعمره سابق بریتانیایی ساحل طلا) به یک کشور مستقل تبدیل شد. این نخستین کشور آفریقایی بود که از سلطه استعماری اروپاییان آزاد می‌شد. سال بعد، قوام نکرومه، رهبر غنا، کنفرانس همه مردم آفریقا را سازماندهی کرد تا استعمارزدایی از سایر کشورهای آفریقایی را ترویج و تسهیل کند. کنفرانس قطعنامه‌ای در مورد استعمارگری و امپریالیسم منتشر کرد که در بخشی از آن گفته می‌شد: کنفرانس همه مردم آفریقا، استعمارگری و امپریالیسم را به هر شکل و شمایلی که درآیند قاطعانه محکوم می‌کند. بهره‌کشی سیاسی و اقتصادی از آفریقاییان از سوی اروپاییان امپریالیست باید بی‌درنگ متوقف شود.... حقوق اساسی بشر باید همه مردان و زنان در آفریقا را شامل شود.... حق رأی همگانی باید شامل همه افراد بالغ در آفریقا صرف نظر از نژاد و جنسیت شود. در ظرف بیست سال پس از نگارش این جملات، اکثریت بزرگ مستعمرات سابق آفریقایی به کشورهای مستقل تبدیل شدند...»


منبع: دان ناردو، عصر استعمارگری، ترجمه مهدی حقیقت‌خواه، تهران، نشر ققنوس، 1386، صص 222- 223