شاه از اینکه عربستان خیلی بیشتر از او به آمریکا نفت ‌‌‌‌می‌‌داد و منابع زیرز‌‌‌‌مینی آن هم غنی‌تر بود، اظهار نارضایتی داشت

تلقی شاه و رژیم از توسعه و حفظ قدرت، وابستگی هر چه بیشتر به آمریکا و تأمین نیازهای انرژی آن همچون نفت بود. این موضوع به مسابقه‌ای میان رژیم و رقبایی چون عربستان بدل شده بود که هدف اولیه آن رضایت آمریکا بود:

«صبح شرفیاب شدم. مذاکرات کمیته خارجی سنای آمریکا و توضیحات سیسکو، معاون وزارت خارجه، را در مورد خلیج فارس به عرض رساندم. خیلی از قدرت ‌ایران تعریف کرده بود. در عین حال در خلیج فارس، ‌ایران و عربستان سعودی را در ردیف و طراز هم اسم ‌‌‌‌می‌‌برد. به شاه عرض کردم:‌ این نکته برای من برخورنده است... فرمودند: چه ‌‌‌‌می‌گویی؟ عربستان خیلی بیش از ما نفت به آمریکا ‌‌‌‌می‌‌دهد و منابع زیرز‌‌‌‌مینی او هم غنی‌تر است. برای آمریکا‌ این نکته مطرح است. عرض کردم: اگر ما نبودیم، به‌ این آسانی هم نمی‌‌توانست ‌این نفت را ببرد.»


منبع:  اسدالله علم، گفتگوهای من با شاه، جلد دوم، ویرایش و مقدمه علینقی عالیخانی، تهران، انتشارات مازیار، 1372، صص 394- 395