دو عامل تأثیر به سزایی در گسترش نفوذ آلمان در ایران داشت: نخست تمایل انگلستان به این مسئله، تا آلمان‌های ضد کمونیست را در مقابل نفوذ شوروی در ایران قرار دهد؛ دوم، گرایش دولتمردان رژیم پهلوی و همچنین مردم به نیروی سوم که در آن زمان فوت داشت

آلمان از جمله کشورهای غربی بود که در دوره رضاشاه و به خصوص همزمان با آغاز تحرکات سیاسی جنگ جهانی دوم، نفوذ بالایی در ایران به دست آورد. چنانچه در دهه 1310، بسیاری از عوامل آلمان در قالب کارشناسان اقتصادی یا نظامی، وارد ایران شدند. در رابطه با علت گسترش آلمان دلایل زیادی وجود دارد که دو عامل اصلی آن عبارت است از:
« نخست تمایل انگلستان به این مسئله، تا آلمان‌های ضد کمونیست را در مقابل نفوذ شوروی در ایران قرار دهد؛ دوم، گرایش دولتمردان رژیم پهلوی و همچنین مردم به نیروی سوم که در آن زمان فوت داشت. آلمان‌ها بر اثر تبلیغات مبنی بر مشترک بودن نژاد آریایی و اشتراک در مبارزه با امپریالیسم و کمونیسم، محبوبیت زیادی در بین ایرانیان به دست آوردند. از طرفی خطر آلمان هیتلری و تهدید توازن قوا در سطح بین المللی، به حدی افزایش یافته بود که انگلیسی‌ها برای مقابله با این خطر و از بین بردن منافع آلمان در ایران که حوزه نفوذ انگلیس محسوب می‌شد، وارد عمل شدند در عین حال نگرانی از حضور آلمانی‌ها در ایران با توجه به تعداد کم آن‌ها، هدف اصلی متفقین برای اشغال ایران نبوده است و این موضوع بیشتر بهانه‌ای بود تا متفقین بتوانند از طریق ایران، کمک‌‌های خود را به شوروی ارسال کنند و همچنین از ذخایر و تأسیسات نفتی در مقابل حملات احتمالی آلمان به ایران محافظت کنند.»


منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، صص 125- 126