در قسمت های مختلف شهر، سکویی به نام فلکه وجود داشت و شیوه کار چنین بود که هر مجرمی در هر محلی که دستگیر می شد در نزدیک ترین فلکه به محل وقوع جرم مورد تنبیه و فلک قرار می گرفت.

مرسوم ترین و معمول ترین شیوه تنبیه مجرمان چوب و فلک بود؛ به این صورت که مجرم را روی زمین خوابانیده و پاهایش را در بین تسمه ای که دو سر آن به یک قطعه چوب بسته شده بود، قرار می دادند و در حالی که دو نفر طرفین چوب فلک را در دست داشتند، شخص سومی به وسیله ترکه های چوب مشغول ضربه زدن بر کف پای مجرم می شد و گاهی نیز دست مجرمان را بر یک سه پایه بلند بسته و آنان را در ملاء عام شلاق می زدند. برای آنکه تنبیه خاطیان موجب عبرت بقیه مردم شود، در قسمت های مختلف شهر، سکویی به نام فلکه وجود داشت و شیوه کار چنین بود که هر مجرمی در هر محلی که دستگیر می شد در نزدیک ترین فلکه به محل وقوع جرم مورد تنبیه و فلک قرار می گرفت.
بعد از منسوخ شدن مجازات فلک، سکوهایی که برای فلکه کردن ساخته بودند، تسطیح شد و حتی بعضی از آنها به صورت میادین گلکاری شده درآمد. اما تا سال ها بعد، مردم شهر از میادینی که بر جای فلکه های سابق ایجاد شده بود با عنوان «فلکه» یاد می کردند و حتی این واژه به زمان ما هم رسیده است.