سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۴ دوره حکومت دوگانه و مبارزه قدرت میان چند جریان سیاسی اصلی در کشور بود که همگی آنها در نهایت خواستار آرامش در کشور بودند.

اواخر دوران حکومت قاجار را می‌توان دوره آشوب و مبارزات سیاسی میان جریانات مختلف سیاسی دانست. بسیاری از این جریانات رقیب یکدیگر بودند و بر آن بودند تا با قبضه قدرت خود به نظم و آرامش موردنظر در کشور نائل گردند. برخی از این جریانات سیاسی عبارتند از:
«سال‌های ۱۳۰۰ تا ۱۳۰۴ دوره حکومت دوگانه و مبارزه قدرت میان سه جریان سیاسی اصلی در کشور بود: (۱) نیروهای آشوبگر؛ (۲) نیروهای مخالف آن یعنی نیروهای خودکامگی و سپس حکومت خودسرانه؛ و (3) نیروهای مشروطه خواه، چه محافظه کار چه دموکرات، که می‌خواستند نظم و آرامش بدون حکومت استبدادی وجود داشته باشد اما نمی‌دانستند چگونه به این هدف برسند و میان خودشان کشمکش و اختلاف نظر زیاد بود. با این حال با توجه به این واقعیت که آنان و طبقاتی که معرف آنان بودند همگی می‌خواستند به آشوب پایان داده شود.»


منبع: استفانی کرونین، رضا شاه و شکل‌گیری ایران نوین، ترجمه مرتضی ثاقب‌فر، تهران، انتشارات جامی، 1382، ص 35