با آغاز اولین تکاپوهای استعماری، رقابت بر سر کسب مستعمرات نیز آغاز شد. انگلیس، از جمله استعمارگرانی بود که خیلی زود به وادی رقیبان پیوست و تلاش کرد تا رقبای خود را از سر راه بردارد. رقابت انگلیس با استعمارگران در قرن شانزدهم آغاز شد و بزرگترین رقیب آن، اسپانیا بود.
«در سال ۱۵۷۶، مارتین فرابیشر، در جستجوی راه دریایی هند و شکستن انحصار اسپانیاییها- پرتغالیها، به شمال قاره آمریکا سفر کرد و فرانسیس در سالهای ۱۵۷۷-۱۵۸۰ سفر اکتشافی خود را به دور دنیا انجام داد. تصرف اراضی قاره آمریکا و ایجاد مستعمرات انگلیسی نیز آغاز شد: در سال ۱۵۸۵، والتر رالیگ نخستین مستعمره انگلیس را در سرزمین کنونی ایالات متحده آمریکا تصرف کرد و آن را به نام اليزابت اول، که چون بدون همسر رسمی بود به "ملکه باکره" شهرت داشت، ویرجینیا نامید. در سالهای بعد، مهاجرین انگلیسی راهی این مستعمره شدند و در آن استقرارگاهها و "پلانتهای" خویش را، البته با نیروی کار بردگان آفریقایی، به پا کردند. برای جلب سرمایه لازم به توسعهطلبیهای ماوراء بحار کمپانیهایی تأسیس شد چون کمپانی ویرجینا؛ و تمامی ثروتمندان زمانه به سرمایهگذاری در آن پرداختند. از جمله این سهامداران، سر فرانسیس بیکن، سیاستمدار و اندیشهپرداز نامدار انگلیسی، است که از سرمایهگذاران کمپانی نیوفاوندلند بود. »
منبع: عبدالله شهبازی، زرسالاران یهودی و پارسی استعمار بریتانیا و ایران، جلد 1، تهران، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، 1377، ص 68