دزموند هارنی از شاهدان عینی انقلاب 1357: " آنچه ترسناک است، باور تغییر ناپذیر به گناهکار بودن دولت و در نتیجه، شاه در آتش سوزی سینما رکس آبادان و کشتار خیابانی در نخستین روز حکومت نظامی است"

اگر تا قبل از مرداد 1357 به بهبود اوضاع امیدی بود، این کورسوی امید بعد از مرداد آن سال کاملا کور شد و زنگ انقلاب را به صد درآورد. درواقع در مرداد 57 و پس از آن اتفاقاتی به وقوع پیوست که به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران، علاوه بر آنکه بر عمق نفرت مردم از حکومت افزود، باعث آشتی‌ناپذیری مردم با حکومت نیز شد.
«تمنای مهارناپذیر من به یافتن نشانه ای از امید، شاید دوباره ساده‌اندیشانه از کار درآید. وقتی با باغبانم حرف می‌زدم، نخست حس کردم که زخمی که به مردم عادی وارد آمده، ضربه بهت آور، نفرت برخاسته از کشتار میدان ژاله در هفدهم شهریور، به آسانی زدوده نخواهد شد. هرگز پیش از این چنین چیزی را اینجا حس نکرده‌ام. آنچه ترسناک است، باور تغییر ناپذیر به گناهکار بودن دولت و در نتیجه، شاه در آتش سوزی سینما رکس آبادان و کشتار خیابانی در نخستین روز حکومت نظامی است. این مسئله شکاف عمیقی میان فرمانده و فرمانبر پدید آورده است...»


منبع:دزموند هارنی، روحانی و شاه، ترجمه کاوه باسمنجی و کاووس باسمنجی، تهران، انتشارات کتاب‌سرا، 1377، ص 46