مظفرالدین‌شاه قاجار پنجمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود. وی پس از کشته‌شدن پدرش ناصرالدین‌شاه به دست میرزا رضا کرمانی و پس از نزدیک به ۴۰ سال ولایت‌عهدی، شاه شد و از تبریز به تهران آمد. در جریان جنبش مشروطه، برخلاف کوشش‌های صدراعظمش عین‌الدوله، با مشروطیت موافقت کرد و فرمان مشروطیت را امضا کرد. او ده روز پس از امضای قانون اساسی درگذشت وبه خاطر همین امر هم در تاریخ ایران مشهور است. وی آخرین پادشاه ایران است که در ایران درگذشته‌است.

تاج السلطنه خصوصیات برادرش مظفرالدین شاه را این گونه توصیف میکند: 
« این برادر عزیز من، خیلی ساده و پاکدل، خیلی مهربان و رئوف بود. خانواده اشمنحصر به هفت نفر زن بود و چند اولاد... تمام خانواده اش ترک، و به کلی از آداب و رسوم دور. این برادر بیچاره ی من خلق شده بود برای اینکه پدر خوبی باشد رئیس فامیل محجوبی باشد. اما، ابدا نمی شد فکر کرد که این سلطان باشد. به قدر با حیا، خجالت کش، و به قدری مظلوم بود که سخت ترین دل ها برای او کباب می شد. خیلی متلون، زود هر حرفی را قبول کن. از خود بی اراده و با اراده ی سایرین کار کن. علیل و خیلی عوام. فوق العاده چاپلوس پرست و تملق پذیر.»



منبع: خاطرات تاج السلطنه، مجموعه متون و اسناد تاریخی، کتاب هفتم (قاجاریه) ص 65