دولت می‌گوید هفت نفر کشته شده‌اند، اما گروه‌هایی از جوانان که کفش و پیراهن‌های خون‌آلود در دست دارند در خیابان‌ها می‌دوند و فریاد می‌زنند سه هزار نفر مرده‌اند، سه هزار نفر مرده‌اند، اینان می‌خواهند شهید شوند: بشورانند و آشوب به پا کنند.

ماه محرم یکی از ماه‌های مهم برای آغاز اعتراضات سیاسی مردم و انقلابیون بود؛ زیرا فرصت عزاداری‌های دسته‌جمعی امکان اعتراضات گروهی و طرح شعارهای سیاسی را بیش از پیش فراهم می‌ساخت. نمونه این شرایط را می‌توان در محرم سال 57 مشاهده نمود.
«بحران شدیدتر می‌شود. داستان‌های بی‌شماری رد و بدل می‌شود. خانه راننده من در یکی از پرآشوب‌ترین محلات قرار دارد. در ساعت 15: 10شب (شب آغاز ماه محرم- 11 آذر ماه 1357) مردم به بالای پشت بام‌ها آمدند و فریادهای دسته جمعی الله اکبر آغاز شد. هیاهوی بزرگی به پاخاست. باقی جوانان در خیابان‌ها می‌دویدند و فریاد می‌زدند: مرگ بر شاه، نیروهای نظامی به تظاهرکنندگان و خانه‌ها شلیک کردند. تیراندازی با شدت و ضعف تا ساعت سه و نیم صبح ادامه داشت. دولت می‌گوید هفت نفر کشته شده‌اند، اما گروه‌هایی از جوانان که کفش و پیراهن‌های خون‌آلود در دست دارند در خیابان‌ها می‌دوند و فریاد می‌زنند سه هزار نفر مرده‌اند، سه هزار نفر مرده‌اند، اینان می‌خواهند شهید شوند: بشورانند و آشوب به پا کنند.»



منبع: دزموند هارنی، روحانی و شاه، ترجمه کاوه باسمنجی و کاووس باسمنجی، تهران، انتشارات کتاب‌سرا، 1377، صص 148- 149