انگلستان در سال ۱۹۶۴، از ناسیونالیسم عربی احساس خطر می‌کند. اتحادیه دولت‌‌‌‌‌های عربی اعلام می‌نماید که قصد دارد با مردم خلیج فارس توافق نامه‌‌‌‌‌هایی برادرانه را به امضا رساند، اینک برادران عرب قصدِ یاری یکدیگر را داشتند

خروج انگلیس از منطقه خلیج فارس و خاورمیاته، تصمیمی نبود که یک شبه گرفته شود؛ بلکه این تصمیم تحت تاثیر برخی از تحولات سیاسی و اقتصادی رخ داد. برخی از عوامل تاثیرگذار بر این تحول را می‌توان اینگونه خلاصه کرد:
 
«انگلستان در سال ۱۹۶۴، از ناسیونالیسم عربی احساس خطر‌‌‌‌ می‌کند. اتحادیه دولت‌‌‌‌‌های عربی اعلام‌‌‌‌ می‌نماید که قصد دارد با مردم خلیج فارس توافق نامه‌‌‌‌‌هایی برادرانه را به امضا رساند، اینک برادران عرب قصدِ یاری یکدیگر را داشتند. به دنبال آن به رغم این که نماینده سیاسی انگلستان در دبی در اعلامیه ۱۹۶۵ اعلام‌‌‌‌ می‌کند که انگلیسی‌‌‌‌ها از حق مسلم خویش در منطقه چشم پوشی نخواهند کرد، دولت «ویلسن» در ۱۶ ژانویه ۱۹۶۸ در مجلس عوام اعلام‌‌‌‌ می‌کند که بریتانیا به حضور نظامی خویش در شرق سوئز پایان خواهد بخشید و پایگاه‌‌‌‌‌های خلیج فارس، مالزی و سنگاپور پیش از ۳۱ دسامبر ۱۹۷۱ تخلیه‌‌‌‌ می‌شوند. بدین ترتیب انگلستان پس از ۱۵۰ سال عهده داری مسئولیت حفظ نظم و ثبات در منطقه و حمایت از دولت‌‌‌‌‌های اقماری خویش به این نتیجه‌‌‌‌ می‌رسد که نقش تاریخی اش در منطقه به پایان رسیده است.»


منبع: حمیدرضا ملک‌محمدی، از توسعه لرزان تا سقوط شتابان: توسعه اقتصادی، نظامی و بی‌ثباتی ساسی رژیم پهلوی دوم (1347- 1357)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، صص 163- 164