در ایران خدمات داخلی پست و تلگراف در مقایسه با ترکیه به ‌اندازه کافی منظم است. کار نظم مملکت و وظیفه پلیس بهتر انجام می‌گیرد و با اطمینان می‌توان به مسافرت پرداخت در حالی که این کار در ترکیه غیرممکن است

گرچه ایران دوره قاجار در مقایسه با کشورهای اروپایی غیرپیشرفته محسوب می‌شد؛ اما در مواردی چون ایجاد نظم و انضباط در امور دولتی، امنیت راه‌ها و مسافران و مواردی از این قبیل از بسیاری از کشورهای همسایه خود همچون ترکیه پیشرفته‌تر بود:

«ایران از بسیاری جهات بهتر از ترکیه سازمان یافته است: در اینجا قدرت دولت و سلسله مراتب تقریباً مورد احترام است و مأموران و عاملان عالی مقام درستکارترند هر چند این درستکاری هم تا حد زیادی نسبی می‌باشد. خدمات داخلی پست و تلگراف به ‌اندازه کافی منظم است. کار نظم مملکت و وظیفه پلیس بهتر انجام می‌گیرد و با اطمینان می‌توان به مسافرت پرداخت در حالی که این کار در ترکیه غیرممکن است. در جاده‌‌های اصلی ارتباطی، دولت برای ارسال مراسلات و مسافران یک اداره پست با اسب دایره کرده که به مسافران اجازه می‌دهد تا خیلی زودتر از مسافرت با کاروان به مقصد برسند. کاروان معمولاً نمی‌‌تواند هیچ‌گاه بیش از پنجاه کیلومتر طی کند. برای مسافرت با سرویس دولتی فقط کافی است که کسب اجازه کنند هیچگاه این تقاضا رد نمی‌شود. این سرویس را مسافرت چاپاری می‌گویند و محل آن‌را در هر منزل چاپارخانه می‌‌نامند. کرایه هر اسبی در هر منزل از قرار فرسخی یک قران پرداخت می‌شود. فرسخ واحد مسافت ایرانی است. این واحد خپلی متغیر است من هیچگاه نتوانستم طول حقیقی آن‌را دریابم. در بعضی نواحی فرسخ معادل پنج کیلومتر و در نواحی دیگر شش کیلومتر و حتی هفت کیلومتر می‌‌باشد تصور می‌کنم ساده‌ترین طریقه ‌اندازه آن عبارت است از مسافتی که یک نفر سواره با قدم تند بدون دواندن اسب در یک ساعت طی کند.»


منبع: هنری بایندر، سفرنامه هانری بایندر، کردستان، بین‌النهرین و ایران، ترجمه کرامت‌الله افسر، تهران، انتشارات فرهنگسرا، 1370، صص 59- 60