در مدت هجده سال فعالیت کنسرسیوم (۱۳۵۲-۱۳۳۴)، تولید نفت خام ایران افزایش یافت و از ۱۲۰ میلیون بشکه در سال ۱۳۳۴ به ۱۹۸ میلیون بشکه در سال ۱۳۳۵، ۴۳۹ میلیون بشکه در سال ۱۳۴۰ و ۷۷۸ میلیون بشکه در سال ۱۳۴۵ رسید

بسیاری معتقدند که قرارداد کنسرسیوم، وضعیت ایران را از لحاظ اداره نفت و درآمد آن بهتر کرد. اما آمارها حکایت از آن دارد که بعد از کنسرسیوم نیز همچنان کشورهای غربی، بیشترین استفاده را از نفت ایران بردند.
«در مدت هجده سال فعالیت کنسرسیوم (۱۳۵۲-۱۳۳۴)، تولید نفت خام ایران افزایش یافت و از ۱۲۰ میلیون بشکه در سال ۱۳۳۴ به ۱۹۸ میلیون بشکه در سال ۱۳۳۵، ۴۳۹ میلیون بشکه در سال ۱۳۴۰ و ۷۷۸ میلیون بشکه در سال ۱۳۴۵ رسید. این رقم در سال ۱۳۵۰ به 6/1 میلیارد بشکه و در سال ۱۳۵۱ به 8/1 میلیارد بشکه بالغ گردید. در طی این هجده سال حدود 13/3 میلیارد بشکه نفت خام استخراج شد. با افزایش میزان استخراج و صدور نفت، کنسرسیوم تنها در حدود یک سال و چند ماه، توانست آنچه را که شرکت نفت انگلیس و ایران طی سال‌های گذشته از نفت ایران برداشت کرده بودند، استخراج نماید. در سال ۱۳۵۲ قرارداد دیگری با کنسرسیوم در ۳۳ ماده منعقد می‌گردد که در ماهیت، برآورنده ی همان مقاصد قراردادهای پیشین بود. »


منبع:.حمیدرضا ملک‌محمدی، از توسعه لرزان تا سقوط شتابان: توسعه اقتصادی، نظامی و بی‌ثباتی ساسی رژیم پهلوی دوم (1347- 1357)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 57