ایران در طول ۵ تا ۱۰ سال آینده در جنگ عمده ای با همسایگان خود شرکت نخواهد کرد . واگر شرکت کند حتی تا ده سال آینده هم قادر نخواهد بود بدون کمک روز مره آمریکا عملیات جنگی را ادامه دهد.

آمریکا برای کسب درآمد خود ایران را به وارد کننده عمده سلاح های خود تبدیل کرده بود و لقب «ژاندارم منطقه» را به ایران رژیم پهلوی داده بود. موضوعی که امروز برخی از کشورهای خلیجی دچار آن شده اند. درحالی ایران به انبار مهمات و اسلحه های آمریکایی بدل شده بود که واقعیت ماجرا این بود که این تجهیزات نه تنها ایران را از لحاظ نظامی قدرتمند نمی کرد بلکه مشکلات پایه‌ای فراوانی در این حوزه خصوصا در زمینه نیروی ماهر و کارشناس نظامی در ایران وجود داشت.
این موضوع تا جایی بود که نیکسون این برنامه را در مورد ایران یک جانبه توصیف می کرد. در ماه می ۷۴ هنوز حتی آمریکا از ویتنام خارج نشده بود که نیکسون تصمیمی مخفی و بحث نشده در باره فروش اسلحه به ایران گرفت ... " اگرشاه بخواهد با کشوری بجنگد ، یا برعکس به آن حمله کنند ایران کاملا و کلا به مستشاران خود وابسته و متکی است و یا اگر چنانچه در صورت جنگ مستشاران و متخصصین آمریکا از ایران بیرون بیایند ارتش شاه بدون هرگونه کمکی بحال خود رها خواهد شد ". اجرای این برنامه ها در حالی صورت گرفت که مقامات آمریکایی به عدم کفایت رزمی ارتش ایران ، بدون کمک روز مره آمریکا معترف بودند:
" ایران در طول ۵ تا ۱۰ سال آینده در جنگ عمده ای با همسایگان خود شرکت نخواهد کرد . واگر شرکت کند حتی تا ده سال آینده هم قادر نخواهد بود بدون کمک روز مره آمریکا عملیات جنگی را ادامه دهد."
" شاه ایران می‌کوشد که تاسیسات ارتش را در کشوری که اساسی ترین احتياجات مدیریت فني وكادرهای ورزیده را ندارد، مدرنیزه سازد . و آنرا بطور موثر بکار اندازد . در حالیکه ایران حتی برای نگهداری از لوازم مزبور آدم ندارد ."


منبع: مجله خاطرات 1351 شماره 14 برگرفته از گزارش نیویورک تایمز 25 سپتامبر 1976.