برگزاری مراسم محرم در تهران فوق العاده مجلل است. در روز‌های اول ماه محرم در نقاط مختلف شهر چادر‌های سیاه بلندی برپا می‌دارند. در این چادر‌ها ملایی بر منبر می‌رود و با صدایی بلند تاریخچه این روز‌های مصیبت بار را بیان می‌کند.

ماه محرم در دوره قاجار نیز به شکل‌های مختلف گرامی نگاه داشته می‌شد. مردم در این روزها با آیین و مناسک خود به عزاداری در این ماه می‌پرداختند. برخی از مراسماتی که در آن روزها انجام می‌شد، هنوز هم کم و بیش وجود دارد؛ هر چند برخی از آن‌ها نیز منسخ شده است.
 «برگزاری مراسم محرم در تهران فوق العاده مجلل است. در روز‌های اول ماه محرم در نقاط مختلف شهر چادر‌های سیاه بلندی برپا می‌دارند. در این چادر‌ها ملایی بر منبر می‌رود و با صدایی بلند تاریخچه این روز‌های مصیبت بار را بیان می‌کند. مردم هم هم صدا با سخنان او به شدت به گریه می‌افتند و قیافه‌هایی حزن‌آور پیدا می‌کنند. شب هنگام جماعات انبوهی از عزاداران مجددا در این چادر‌ها گرد می‌آیند، مشعل‌ها را روشن می‌کنند و به مدت دو یا سه ساعت و گاهی تمام شب گریه و زاری می‌کنند‌، سینه می‌زنند و با تمام حنجره فریاد «حسین!» بر می‌آورند.. در این لحظات در خیابان‌‌های تهران چنان فریادهایی بلند است که ممکن است شنونده گمان برد که دشمن به شهر یورش آورده، مشغول کشت و کشتار است. در روز دهم ماه محرم مراسم شبیه خوانی اصلی در میدان بزرگ شهر انجام می‌گیرد. تمام شرایط و اوضاع و احوال شهادت امام حسین (ع) در چهره هایی کاملا جدی و حقیقی تقلید می‌شود. آدمکی درست می‌کنند که قاتل با یك ضربه شمشیر سر از بدنش جدا می‌سازد. سپس بارگاه یزید و ورود خاندان به اسارت گرفته شده امام حسین (ع) به آن جا به نمایش در می‌آید.»


منبع.بارون فیوددورکورف، سفرنامه بارون فیوددورکورف، ترجمه اسکندر ذبیحان، تهران، انتشارات فکرروز، 1372، صص 240 -241