سیاست اعلام شده رژیم پهلوی درباره مشارکت سیاسی زنان ارتقای جایگاه اجتماعی آنان بود، اما واقعیت غیر از آن بود؛ زیرا از زنان به عنوان نماد نوگرایی نظام استفاده شد و حقوق سیاسی اعطا شده به آنان و اغلب مشاغل اجتماعی خاص گروه‌های بالای جامعه بود و این مشارکت هیچگاه در سطح توده زنان اتفاق نیفتاد.

یکی از اصول اساسی لایحه انقلاب سفید اعطای حق رای به زنان و تغییر جایگاه سیاسی آنان بود. این اصل در ظاهر یک اصل بنیادین بود که می‌توانست به نفع زنان باشد. اما در عمل نتایج این سیاست تنها به نفع برخی از زنان تمام شد:

«سیاست اعلام شده رژیم پهلوی درباره مشارکت سیاسی زنان ارتقای جایگاه اجتماعی آنان بود، اما واقعیت غیر از آن بود؛ زیرا از زنان به عنوان نماد نوگرایی نظام استفاده شد و حقوق سیاسی اعطا شده به آنان و اغلب مشاغل اجتماعی خاص گروه‌های بالای جامعه بود و این مشارکت هیچگاه در سطح توده زنان اتفاق نیفتاد. ورود زنان به صحنه‌های اجتماعی در حالی که زنان ایرانی همانند مردان از ابتدایی ‌‌‌ترین حقوق انسانی محروم بودند ما هبتی جز اغفال و به فساد کشاندن بانوان نداشت امام خمینی در یکی از سخنان خود اعلام داشت: «ما با ترقی زن‌ها مخالف نیستیم ما با این فحشا مخالفیم با این کار‌های غلط مخالفیم مگر مرد‌ها در این مملکت آزادی دارند که زن‌ها داشته باشند؟! مگر آزاد مرد و آزادزن با لفظ درست می‌شود.»»


منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، ص 211