یکی از ویژگیهای مبارزاتی آیتالله مهدوی کنی، عدم ترس ایشان در برابر حکومت ونهادهای امنیتی آن بود. چنانچه ساواک، ایراد بسیاری از سخنان سیاسی و یا نام بردن از برخی از شخصیتهای سیاسی را ممنوع کرده بود، اما آیتالله مهدوی کنی، بدون ترس و واهمه از آنها سخن میگفت.
«نام بردن صریح از امام خمینی که چند ماه بیشتر از تبعید ایشان نگذشته بود و همین طور اشاره به «محاکمه قلابی» قاتل، که به نظر میرسد موضع آیتالله مهدوی کنی در خصوص محاکمه هیئتهای مؤتلفه اسلامی باشد و همین طور «آموختن فنون جنگی» و تهیه «ساز و برگ جنگ» سخنان خطرناکی بود که در آن زمان زده میشد؛ چرا که نخستوزیر ترور شده و ساواک هر حرکتی را تحت کنترل گرفته بود و ایجاد رعب و وحشت میکرد. اما در همان آغاز نهضت که آیتالله از «جنگ» صحبت میکرد، در همان سخنرانی افزود: حال ما حکم گربهای را داریم که موقع باریدن باران در گوشه خیابان راه میرود و میترسد مبادا تر شود ولی باز هم آنقدر ترسو نیستیم که دیگران فکر میکنند، همین گربههایی که از باران میترسند ممکن است روزی برای گرفتن ماهی خود را در آب حوض بیندازند».»
منبع: مهدی قیصری، یار امام، یاور امام، زندگی و مبارزات آیتالله محمدرضا مهدوی کنی، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1395، ص 80