از نظر آیت‌اله خزعلی، بیگانگان می‌خواستند جوان روشنفکر و پیشتاز، به مسجد به دیده بد نگاه کند و فقط پیرمرد‌ها و پیرزنان به مساجد بروند. به همین علت، اجانب، حسینیه ارشاد ساختند.

آیت‌الله خزعلی، با گسترش حسینیه‌ها به عنوان مرکز سخنرانی مخالفین حکومت مخالفت داشتند. علت مخالفت ایشان با نفس حسینیه‌ها نبود، بلکه ایشان معتقد بودند حسینیه‌ها نباید جایگزین مساجد شود  نقش مساجد را کمرنگ کند.

«اجنبی‌ها به نقش مهم مساجد در تحکیم ایمان مردم پی برده بودند، به خصوص جریان تنباکو و مبارزات مرحوم مدرس را هنوز در ذهن خود داشتند، از این رو می‌خواستند مساجد را از توان و نیرو خالی کنند. آنها می‌خواستند جوان روشنفکر و پیشتاز، به مسجد به دیده بد نگاه کند و فقط پیرمرد‌ها و پیرزنان به مساجد بروند. به همین علت، اجانب، حسینیه ارشاد ساختند. ابوالقاسم به خاطر می‌آورد مؤمنین آنجا را «یزیدیه اضلال» می‌خواندند چون حمله به دستگاه پهلوی چاشنی روز بود بعضی مواقع به رژیم در حسینیه ارشاد حمله می‌شد اما این برای اغفال مردم بود. با شروع به کار حسینیه کم کم در مساجد تفرقه و اختلاف وارد شد. می‌خواستند در بین مردم چنین چیزی را جا بیندازند که روشنفکر جایش در حسینیه ارشاد و واپسگرا جایش در مساجد است. در حسینیه دختر و پسر جوان و دانشجویان جمع می‌شدند که البته خود یک خطر بود. مرحوم مطهری و حضرت امام با اقدامات و سخنان خود این توطئه را خنثی کردند..»



منبع: علی احمدمحرابی، مرید امام (زندگینامه آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی)، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1397، صص 71- 72