بعد از سال 1945، ایالات متحده ارتشی آزاد برای جهان ساخت که معمولاً برای دوستان و طرفداران غرب استفاده می‌شد. این «ارتش جهانی» شامل صدها ارتش و مداخله‌های پنهان و سری در گوشه و کنار جهان می‌شد.

آمریکا بعد از آنکه به عنوان یک قدرت جدید وارد صحنه جهانی شد، راه استعمارگران را به شکلی جدید آغاز کرد. این کشور برای مداخله در امور داخلی کشورهای جهان سوم، اقدام به تاسیس ارتش جهانی و چندین نهاد و موسسه مالی- نظامی بین‌المللی کرد.
«امپریالیسم _ یا هر نام دیگری که خوانده شود _ همیشه برای به دست آوردن کنترل بر مردم زیر سلطه خود، به نیروی نظامی نیاز دارد. تا سال 1945، هر قدرت بزرگی قلمرو خود را داشت و برای حکومت بر مردم قلمرو خودش، از ارتش کشورش استفاده می کرد. بعد از سال 1945، ایالات متحده ارتشی آزاد برای جهان ساخت که معمولاً برای دوستان و طرفداران غرب استفاده می‌شد. این «ارتش جهانی» شامل صدها ارتش و مداخله‌های پنهان و سری در گوشه و کنار جهان می‌شد. برای اجرا کردن برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول و امپریالیسم، چنین مداخله‌هایی در نظام‌های دیگر ملل لازم بود و سیستم‌های جدید به همین منظور شکل گرفت. این کار نیز قسمتی از روند جهانی شدن بود. امریکا هیچ گاه از دخالت یک جانبه هنگام به خطر افتادن منافعش شرم نداشته است که برای نمونه، از کویت می‌توان نام برد. سلسله دخالت‌هایی نیز در حکومت‌های دیگر از جمله تیمور شرقی، آلبانی، یوگسلاوی و ملل زیادی در افریقا اتفاق افتاد. هر مداخله‌ای به دنبال یک تهاجم رسانه‌ای آغاز می‌شد و در آخر، هر آنچه اتفاق افتاده بود، به عنوان مداخله‌های بشردوستانه در جوامع بین‌المللی نشان داده می‌شد..»

منبع: داود رجبی‌نیا، استعمار مدرن جهانی شدن یا جهانی سازی: آثار و پیامدها، قم، مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، 1389، صص 62- 63