درجات نـظامي مانند سرتيپي، سرهنگي، سلطاني، سالاري و امثال‌ آن‌ به قدري فروخته مي شد که عدة صاحب منصبان خريداري شده دو سـه برابر افراد نظامي شد. بعد از اينکه مناصب نظامي، ديگر خريداري نـداشت ، بـه فـکر فروش القاب افتخاري افتادند.

اعطای مـناصب و درجـات نظامی در تمامی ارتشهای دنیا امری مرسوم است که به نخبگان نظامی، فرماندهان سپاه به مناسبت خدمات ویژه، شجاعتها و جان فشانی آنها در جنگ ها اعطاء می شود. اعطای این درجات و مناصب نظامی در عصر ناصرالدين شاه به افتضاح کشيده شد‌. کار‌ اين فضاحت به جايي رسيد که قبلۀ عالم در ١٣٠٤ق به مليجک دوم (عزيزالسلطان ) نشان حمايل سـرتيپي داد.  درجات نـظامي مانند سرتيپي، سرهنگي، سلطاني، سالاري و امثال‌ آن‌ به قدري فروخته مي شد که عدة صاحب منصبان خريداري شده دو سـه برابر افراد نظامي شد. بعد از اينکه مناصب نظامي، ديگر خريداري نـداشت ، بـه فـکر فروش القاب افتخاري افتادند. هر‌ لقب‌ قيمت‌ مخصوصي داشت. تعداد القاب و مناصب‌ به‌ قدري‌ زياد شده بود کـه  ‌بـايد فرهنگ جداگانه اي براي آن تنظيم کرد. مثلا از اسم هايي مانند ناصر و نصير با افـزودن‌ پسـوندي‌ بـدان‌ ها القابي مانند: ناصرالدوله ، نصيرخاقان ، نصيرالدوله و... مي ساختند و مي فروختند‌ يا‌ اسم هاي مختلف را گرفته پسوند «سلطنه » يا «دوله»  بـدان ها مي افزودند مانند: هژيرالسلطنه ، کوکب السلطنه ، شمس السلطنه ، قمرالسلطنه‌ ، عضدالسلطنه‌ ، ساعدالسلطنه‌ ، لسان السـلطنه و ساعدالسلطنه ، بهادرالدوله و ضرغام الدوله . هـرکدام از صـاحبان اين‌ القاب پرطمطراق در گوشه اي از کشور داراي حشم و خدمي بودند و با غارت و چپاول مردم ستمکش تحت تيول‌ خود‌، پيشکش‌ هاي معمول «قبلۀ عالم » را فراموش نميکردند و با پيشکش هاي متعدد‌ به‌ تثبيت موقعيت خـود و خاندانشان مي پرداختند .


منبع:حکيمي، محمود ، داسـتان هـايي از عـصر ناصرالدين شاه‌، تهران: قلم، ٢٧٥-٢٧٨