دلیل این انتخاب کاملا واضح بود چرا که قادر به حدس زدن این واقعیت بودند که با توجه به حمایت‌‌‌‌‌های خارجی پشت سر بهائیان و همچنین وحشت محمدرضا از نظامیان عالم و مستقل، افرادی که هیچ جایگاهی در بین ملت ایران نداشتند تا چه حد‌ می‌توانستند مورد استفاده شاه قرار گیرند.

بهائیان در دوره حکومت پهلوی در بسیاری از ارکان حکومت حضر داشتند. با این حال، بخش‌های نظامی در کانون توجه بهائیان قرار داشت. بسیاری از بهائیان تمایل داشتند در ارتش و بخش‌های نظامی حضور داشته باشند. این موضوع متاثر از دلایل مختلفی بود:
 
«بهائیان برای به دست آوردن قدرت در حکومت شاهنشاهی و در اختیار گرفتن چهار حوزه سیاسی، نظامی، اقتصادی و تبلیغی که اهرم‌های حکومت را تشکیل می‌دادند، ارتش شاهنشاهی را به عنوان اصلی‌ترین مسیر و مهمترین سامانه‌ای که انتخاب و ورود به آن‌‌‌‌ می‌توانست بیشترین کارکرد را برای بهائیان به همراه داشته باشد انتخاب‌‌‌‌ می‌نمایند. دلیل این انتخاب کاملا واضح بود چرا که قادر به حدس زدن این واقعیت بودند که با توجه به حمایت‌‌‌‌‌های خارجی پشت سر بهائیان و همچنین وحشت محمدرضا از نظامیان عالم و مستقل، افرادی که هیچ جایگاهی در بین ملت ایران نداشتند تا چه حد‌‌‌‌ می‌توانستند مورد استفاده شاه قرار گیرند. از سویی دیگر با ورود بهائیان به ارتش مسیر ورود آن‌‌‌‌ها به ساواک به عنوان بالاترین نهاد امنیتی کشور و همچنین دادگاه‌‌‌‌‌های ارتش به عنوان مؤثرترین جایگاه قضایی در حکومت پهلوی به‌‌‌‌ میزان قابل توجهی هموار‌‌‌‌ می‌گردید، سرانجام ورود بهائیان به ارتش مهمترین دریچه برای ورود به حوزه‌‌‌‌‌های سیاست، اقتصاد و امور تبلیغی نیز محسوب‌‌‌‌ می‌گردید. از این روست که در اواخر حکومت قاجار و آغاز سلطنت پهلوی شاهد استقبال گسترده بهائیان برای ورود به ارتش شاهنشاهی هستیم..»


منبع: شاداب عسگری، بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1396، ص 254