در محراب مسجد تعداد زیادی کتب قدیمی به زبان عربی قرار داشت که در ازای برخی از آن‌‌ها پنج ربع ساعد و پهنایشان تقریباً برابر با يك ساعد بود.

بخش مهمی از بناهای تاریخی دوره صفویه از جمله مساجد با فرهنگ و هنر ایران عجین بودند. نوشتجات که در قالب مکتوب تدوین می‌شدند و یا بر در و دیواره‌های آنها نقش می‌بستند نمونه‌ای از تجلی فرهنگ و هنر ایرانی هستند:

«گنبد مسجد را نوشته‌‌‌‌هائی بزرگ و اشکالی با کاشیکاری زیبا به رنگ سفید و آبی پوشانده بود. ارتفاع از کف مسجد تا سقف گنبد زیاد و سطوح سقف در نقطه وسط به هم رسیده و گنبد را درست کرده بودند. يك نرده آهنین قسمت بالای مسجد را از سایر بخش‌‌‌‌ها جدا کرده و محراب را تشکیل داده بود. در این محراب تعداد زیادی کتب قدیمی به زبان عربی قرار داشت که در ازای برخی از آن‌‌ها پنج ربع ساعد و پهنایشان تقریباً برابر با يك ساعد بود حروف، يك انگشت درازا داشتند و سطور آن وسیله آب طلا و مرکب سیاه به صورتی بسیار استادانه نوشته شده بود. من به چند برگ از این کتاب‌‌ها دست یافتم و آن‌‌ها را به کتابخانه دربار شاهزاده‌نشین هلشتاین برای مراقبت و نگهداری سپرده‌‌‌ام این صفحات سوره‌‌‌ای از قرآن مجید است که با داستانی از چند شیطان آغاز‌‌‌‌ می‌‌شود.»


منبع:  آدام اولئاریوس، سفرنامه اولئاریوس، تهران، سازمان انتشاراتی و فرهنگی ابتکار، 1363، صص 148- 149