بعد از قیام 15 خرداد گسترش احساس عدم امنیت در‌ میان مردم و مبارزان موجب گرایش آن‌ها به روش‌های غیر علنی و ابزار خشونت آمیز در قالب سازمان‌هایی با مشی مسلحانه گردید.

قیام 15 خرداد 1342 تاثیرات عمیقی بر رابطه مردم و حکومت و همچنین نحوه اعتراضات مردمی داشت. بعد از این قیام، علاوه بر تغییر روش مبارزات، شکل مبارزات مردمی نیز وارد مرحله جدیدی شد. مسلحانه شدن مبارزات، بخشی از این تغییر شکل است:

«بعد از سرکوب خونین قیام پانزده خرداد، شاه با ایجاد سیستم اقتدارگرا سعی داشت همه چیز را در کنترل خود در آورد و با ایجاد یک شبکه پلیسی مقتدر، مخالفان و ناراضیان را سرکوب سازد. در چنین شرایطی دیگر ابزار قانونی برای مشارکت در امور سیاسی و ابراز مخالفت‌ها وجود نداشت. گسترش احساس عدم امنیت در‌‌ میان مردم و مبارزان موجب گرایش آن‌ها به روش‌های غیر علنی و ابزار خشونت آمیز در قالب سازمان‌هایی با مشی مسلحانه گردید. مبارزات از حالت مسالمت آمیز پیشین به شکل قهرآمیز و رویارویی با رژیم در آمد. ترور حسنعلی منصور توسط بخارایی و سوء قصد به شخص شاه توسط شمس آبادی نمونه‌ای از حرکت‌های جدید بود این حرکت‌ها ضرورت تشکیلات و ایجاد سازمان‌هایی جهت هدایت ،مبارزات در‌‌ می‌ان نیرو‌های مذهبی را به وجود آورد هیأت‌های مؤتلفه اسلامی و حزب ملل اسلامی که با هدف برقراری حکومت اسلامی و مبارزه مسلحانه برضد حکومت به وجود آمدند از جمله تشکل‌های این دوره هستند.»



منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، ص 245