شاید با درس از تجربه بندر لنگه بود که وزیر دربار تیمورتاش به منظور جلوگیری از پیامدهای ناخوشایند ناشی از دوگانگی مسئولیت میان اداره پست و تشکیلات نظمیه، در ششم خرداد 1308 دستور داد از آن زمان به بعد توقیف کلیه جراید ارسالی از تهران جزء مسئولیت های تشکیلات نظمیه قرار بگیرد.

در اواخر سال 1306 کنسولگری انگلیس در بندر لنگه به حکومت این شهر به دلیل سانسور بسته های پستی آنها به وسیله رئیس پست و نظمیه محل شدیدا اعتراض می کند. روسای این دو اداره اعتراف می کنند از مرکز چنین دستوری داشته اند. وزارت داخله از اداره کل تشکیلات نظمیه و نیز از وزارت پست و تلگرف  میخواهد مامورین خود را در بندر لنگه را تعقیب و توبیخ کنند؛ نه از این بابت که چرا بسته های پستی مربوط به نمایندگان سیاسی کشور انگلیس را باز کرده اند؛ بلکه به این دلیل که که به فرض چنین دستوری داشته اند آنها را چه الزام کرده بود که این طور جواب دهند. این امر از یک طرف تشنج شدیدی میان مقامات محلی ایجاد کرده و از جانب دیگر منجر به اعزام سرهنگ رکن الدین خان رئیس نظمیه خوزستان و بنادر گردید تا رسوایی پیش آمده در جنوب کشور را به سامان آورد. شاید با درس از تجربه بندر لنگه بود که وزیر دربار تیمورتاش به منظور جلوگیری از پیامدهای ناخوشایند ناشی از دوگانگی مسئولیت میان اداره پست و تشکیلات نظمیه، در ششم خرداد 1308 دستور داد از آن زمان به بعد توقیف کلیه جراید ارسالی از تهران جزء مسئولیت های تشکیلات نظمیه قرار بگیرد. سپس در آبان 1311 مقرر گشت کلیه مرسولات پستی به اختیار  مامورین اداره نظمیه گذاشته شود تا آنچه را قابل توقیف می دانند توقیف نمایند. آنچه که در بندر لنگه رخ داد برای بسته های پستی نمایندگی های سیاسی کشورهای دیگر نیز اتفاق افتاد از جمله برای سفارت بلژک و نیز برای بسته هایی که از امریکا به نشانی تبریز پست شده بود و مجددا برای انگلیس در بندعباس و بالاخره برای بستهای پستی از آلمان.


منبع:مرکز پژوهش و اسناد ریاست جمهوری ،اسناد وزارت دربار، 1877، شماره سند 15181-11/8/1311