هر صنف یک مجمع عمومی دارد که در آن درباره مسائل مورد علاقه شان بحث و گفتگو می‌کنند. هم چنین دارای صندوق و خزانه دار می‌باشند

از پیشه‌وران به عنوان یکی از گروه‌های مهم در سلسله طبقات اجتماعی حکومت قاجار نام برده می‌شود. این گروه از نظر فعالیت شامل مشاغل مختلفی بوده و اصناف متعددی را شامل می‌شد. پیشه‌وران از نظر تشکیلات ساختار نانوشته‌ای داشتند که تعیین کننده قوانین و الزامات این گروه نیز بود.

«پیشه‌وران نیز در میان جامعه ایرانی بدون داشتن هیچگونه تعهدی نسبت به دولت و در آزادی تام زیست می‌کنند. آنان به گروه‌های مختلف تقسیم می‌شوند و در رشته‌های گوناگون به کار اشتغال دارند که در مجموع «اصناف» را تشکیل می‌دهند که همانند بازرگانان رؤسای خود را دارند. رؤسای مزبور از جانب خود اصناف و از میان صاحبان هر حرفه‌ای انتخاب می‌شوند. هر صنف یک مجمع عمومی دارد که در آن درباره مسائل مورد علاقه شان بحث و گفتگو می‌کنند. هم چنین دارای صندوق و خزانه دار می‌باشند. استادکاران پس از گذراندن امتحان به این سمت منصوب می‌شوند و بالاخره این سازمان شبیه به تشکیلات صنفی کشور ما در دوران سن لوئی است، یا درواقع سازمانی که سن لوئی ایجاد و منظم کرده بود. اما پادشاه مزبور نیز خودش مبتکر این شیوه نبود، بلکه آن را از رومیان باستان آموخته بود و رومیان نیز به نوبه خود از آسیاییان فرا گرفته بودند. بنابراین می‌توان گفت که سازمان کهنسال اصناف از زمان‌های بسیار کهن تا به امروز هم چنان در ایران باقی مانده است.»


منبع: ژوزف آرتور دو گوبینو، سه سال در‌آسیا، ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوی، تهران، نشر قطره 1383، ص 279