بقعه شیخ صفی يك محل مقدس و موقوفه بود، لذا استفاده از ظروف طلا و نقره مجاز نبود‌‌.

در بقعه شیخ صفی‌الدین، صرف غذا با آداب خاصی همراه بود. این بقعه از جایگاه معنوی خاصی برای صفویان برخوردار بود. از این رو غذا خردن در آنجا باید مطابق با آداب و قوانین نانوشته آن مکان اجرا می‌شد. علاوه بر غذا، ظروف مورد استفاده در این بقعه نیز جز ظروف خاصی بودند.

«پادشاهان و سایر بزرگان در صورت اقامت در اینجا از این ظروف برای خوردن غذا استفاده می‌کردند‌‌.‌ بقعه شیخ صفی يك محل مقدس و موقوفه بود، لذا استفاده از ظروف طلا و نقره مجاز نبود‌‌.‌ غذای تبرک و نیز خوراکی‌‌ها و نوشیدنی هایی را که هنگام عزاداری امام حسین(ع) برای ما آوردند در ظروف چینی همراه با قاشق‌های چوبی بلند بود‌‌.‌ می‌گفتند که شیخ صفی به سبب تقدس و طاعت فقط در ظروف چوبین غذا می‌خورد‌‌.‌ از جنت سرا مارا به آشپز خانه بارگاه که در بلندی قرار داشت بردند‌‌.‌ در مطبخ نیز با نقره زیادی مزین شده بود‌‌.‌ لوازم و ظروف در داخل آشپزخانه به طرزی، نظم و مرتب جای گرفته بود دیگ‌های بزرگ در کنار یکدیگر قرار داشتند و بر يكايك آن‌ها سرپوش گذاشته بودند و با دیواری این قسمت از سایر بخش‌های آشپزخانه مجزا شده بود‌‌.‌ آب در جوئی که مطبخ را دور میزد جاری بود و توسط شیر‌های بزرگ مسین به درون ظرف‌ها ریخته می‌شد‌‌.‌ آشپز‌ها و شاگرد آشپز‌ها هر کدام مکان و کار مشخصی داشتند از این مطبخ روزانه سه وعده و هربار بیش از یکهزار نفر از خدمه مزار و فقرا اطعام می‌شوند‌.»


منبع:  آدام اولئاریوس، سفرنامه اولئاریوس، تهران، سازمان انتشاراتی و فرهنگی ابتکار، 1363، ص 130