از نظر اشرف مهمترین موضوع سیاسی بعد از تشکیل حکومت پهلوی دوم، پیدا کردن طرفداران سیاسی برای رژیم و خنثی کردن مخالفت‌های موجود بود.

اشرف و دربار از همان ابتدای تشکیل حکومت پهلوی دوم، راه حفظ سلطنت را برکناری مخالفان و پیدا کردن حامیان داخلی و خارجی دیدند. آنان این موضوع را بهانه حفظ وحدت ملی قرار داده بودند، در حالیکه جلب اعتماد و حمایت مردم در آن روزها، نیازمند اقدامات جدی‌تر همچون برخورد با مشکلات سیاسی و اقتصادی بود.

«با یک روزنامه‌نویس باتجربه ملاقات کردم. او گفت که با داشتن کمک مالی می‌تواند چنین روزنامه‌ای را منتشر کند. مدتی دنبال نویسندگان و روزنامه‌نگاران ماهر و حرفه ای که تعدادشان در ایران بسیار کم بود گشتیم، سپس سازمانی ایجاد کردیم که یک روزنامه عصر منتشر کند و این روزنامه پرتیراژترین روزنامه عصر ایران شد. به نظر من نخستین اولویت برای رسیدن به این مقصود پیدا کردن طرفداران سیاسی برای رژیم و خنثی کردن مخالفت‌های موجود بود. من هر روز با افراد و گروه‌هائی که نماینده آراء و نظریات متفاوت بودند به طور غیررسمی ملاقات می‌کردم. به مطالبی که می‌گفتند گوش می‌دادم و سعی می کردم آنان را متقاعد کنم که ایران به حکومت مرکزی قوی‌تر و وحدت ملی بیشتری احتیاج دارد. امیدوار بودم که در نتیجه این بحث‌ها و تبادل نظرهای شخصی بتوانیم بعضی از این گروه‌ها و دسته‌ها را به هم نزدیک کنیم و از این طریق پایگاه محکم و وسیعی برای پشتیبانی از رژیم سلطنت به وجود آوریم.»



منبع: اشرف پهلوی، من و برادرم (خاطرات اشرف پهلوی با مقدمه‌ای از محمد طلوعی)، تهران، نشر علم، ۱۳۷۶، ص 150