بعد از سخنرانی 13 خرداد امام خمینی به عنوان نماد مبارزه با استبداد و سلطه‌گری استعمار و مبارزه برضد صهیونیسم شناخته‌ می‌‌شد.

سخنرانی 13 خرداد 1342 امام خمینی، یکی از سخنرانی‌های مهم و آتشین امام بود که علاوه بر آنکه یکی از کوبنده‌ترین سخنرانی اعتراضی روحانیت به شمار می‌رفت، امام خمینی را نیز به عنوان رهبری مذهبی معرفی کرد. رهبری که سمبل مبارزات استبداد و استعمار بود:

«اوج این اعتراضات و انتقادات زمانی بود که امام خمینی در عصر عاشورا (۱۳ خرداد ۴۲) در مدرسه فیضیه حضور یافت. ایشان با بهره‌گیری از مناسبت ماه محرم و ایام عزاداری در نطق آتشین خود حکومت پهلوی را به دستگاه یزید و بنی‌امیه تشبیه کرد و به شاه درباره همسویی‌اش با اسرائیل و عمال صهیونیسم هشدار داد. بدین سان تلاش‌های رژیم برای کنترل روحانیون که به نمایندگان و سخنگویان نیرو‌های مخالف رژیم تبدیل شده بودند به جایی نرسید. از این پس امام خمینی به عنوان نماد مبارزه با استبداد و سلطه‌گری استعمار و مبارزه برضد صهیونیسم شناخته‌‌‌‌ می‌‌شد. در عین حال برنامه‌ریزی و اقدام گسترده روحانیون و افشاگری‌‌های آنان به قدری رژیم را غافلگیر ساخته بود که در جلسه هیأت دولت که برای مقابله با قیام مردم علیه دستگیری امام خمینی تشکیل شده بود از نخست‌وزیر گرفته تا سایر وزرا دائم به این نکته اشاره داشتند این‌ها تشکیلات قوی دارند؛ بسیار متودیک روشمند کار‌‌ می‌کنند؛ ما غافلگیر شدیم.»


منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، ص 229