از سال 1356 گفتمان اتحاد روحانیت و مسئولیت آن در مقابل هدایت جریان انقلاب نیز قدرتمند بود و به زودی متأثر از اندیشه‌های حضرت امام خمینی حضور روحانیت برای به دست گرفتن سکان کشتی انقلاب پررنگ شد.

در سال 1356 گفتمانی تحت عنوان اسلام منهای روحانینت میان برخی از گروه‌های سیاسی از جمله چپ‌ها گسترش یافت. این گفتمان واکنش تند علما و روحانیون را به دنبال داشت. واکنش روحانیون در قالب گفتمانی جدید جلوه‌گر شد و در برابر گفتمان چپ‌ها قرار گرفت:
«در سال ١٣٥٦ که همزمان با بازشدن نسبی فضای سیاسی در داخل کشور بود تز اسلام منهای روحانیت که ازسخنرانی‌های مرحوم دکتر شریعتی برداشت می‌شد در میان دیگر گفتمان‌های سیاسی اعم از مارکسیسم جبهه ملی و ... جا باز کرده بود اما در همین زمان گفتمان اتحاد روحانیت و مسئولیت آن در مقابل هدایت جریان انقلاب نیز قدرتمند بود و به زودی متأثر از اندیشه‌های حضرت امام خمینی حضور روحانیت برای به دست گرفتن سکان کشتی انقلاب پررنگ شد. روزی نبود که بیانیه یا اعلامیه‌ای به امضای تعدادی از روحانیون و وعاظ به اسم «جامعه روحانیت مبارز» در تظاهرات‌ها و اجتماعات مختلف پخش نگردد. در ماه‌های آغازین سال ١٣٥٦ حضرت امام توسط شهید آیت‌الله مرتضی مطهری به یاران خویش پیغام داد که ریشه‌های خبیث پهلوی در ایران از خاک بیرون آمده است، جمع شوید و همت کنید و برای همیشه آنرا از خاک کشور به دور بیندازید.»



منبع: مهدی قیصری، یار امام، یاور امام، زندگی و مبارزات آیت‌الله محمدرضا مهدوی کنی، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1395، صص 119- 120