انگلیسی‌ها علما را تحریک می‌کردند که برای آنکه صحبت‌هایشان گل کند حتماً باید به یکی از بزرگان اهل سنت جسارت کند

بسیاری از شهرهای مسلمان‌نشین هند با مشکلات بزرگی همچون اختلافات دینی و مذهبی برخوردار بودند. این اختلافات ریشه در عوامل مختلفی داشت؛ اما یکی از دلایل اصلی آن، تفرقه‌افکنی توسط انگلیسی‌ها بود. انگلیسی‌ها مسلمانان را تحریک می‌کردند و به اختلافات میان آنها دامن می‌زدند:
«ابتدا وارد لكنهو شدیم. مرکز بزرگ علمی هند شهر لكنهو است که مرحوم میرحامد حسین عالم بزرگ شیعی که کتاب عبقات «الانوار» را نوشته از همین شهر است. در این شهر چندین مدرسه علمیه وجود دارد. اولین منبری هند به نام سیدابوالحسن نونهرودی که آسیدضیاء نیازی هم از شاگردان ایشان بود از همین شهر است. در آنجا ایشان را با مرحوم آقای فلسفی در ایران مقایسه می‌‌کردند. به من می‌‌گفتند ایشان عین فلسفی شماست در منبرهایش غوغا می‌کرد. جمعیت بسیار زیادی پای منبر ایشان حاضر می‌شدند. در آنجا وقتی منبری مورد قبول مردم واقع شود و به قول امروزی‌‌ها گل کند حتماً باید به یکی از بزرگان اهل سنت جسارت کند و خلافت علی بن ابی طالب (ع) را باید اثبات نماید. به نظر من این کار انگلیسی‌ها بود و می‌‌خواستند بین مسلمانان تفرقه ایجاد کنند و متأسفانه این موضوع در بیشتر نقاط هند و پاکستان وجود داشت. انگلیسی‌ها علما را تحریک می‌کردند که این گونه سخن بگویند.  اصلاً منبر بدون اثبات ولایت علی (ع) و یا جسارت به بزرگان اهل سنت فایده نداشت و منبر محسوب نمی‌شد.»


منبع: محمدرضا احمدی، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین محمد افشاری، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1390، صص 161- 162