حسن روابط اسرائیل و بهائیت که نوعی الزام و وابستگی حتمی دو طرف تلقی می‌‌گردید، محذوریت‌ها و محدودیت‌هایی نیز برای آن‌ها به وجود آورده بود

بهائیان در دوره حکومت پهلوی روابط تنگاتنگ و صمیمانه‌ای با اسرائیل داشتند. با این حال علیرغم مناسبات عالی دو طرف، محدودیت‌هایی نیز از سوی اسرائیل برای بهائیان وضع شده بود. ظاهرا این محدودیت‌ها جهت همسوئی سیاست‌های دو طرف اعمال شده بود:
 
«یکی از فصول بسیار مهم و قابل توجه در کارنامه سیاسی بهائیت، روابط صمیمانه همکاری تنگاتنگ سران این فرقه با صهیونیست‌ها به طور عام و رژیم اشغالگر فلسطین به طور خاص است. این روابط که قبل از تشکیل این دولت غصبی به وجود آمده هر روزه بر شدت آن نیز افزوده می‌شود. این حسن روابط که نوعی الزام و وابستگی حتمی دو طرف تلقی می‌‌گردید، محذوریت‌ها و محدودیت‌هایی نیز برای آن‌ها به وجود آورده بود که از آن جمله می‌توان به ممنوعیت سفر بدون کسب مجوز بهائیان به اسرائیل و عدم تبلیغ آن‌ها در این کشور اشاره داشت بهائیان حق فعالیت و تبلیغ در فلسطین اشغالی را ندارند و حتی با محدودیت رفت و آمد به آنجا نیز مواجه هستند به این معنا که بهائیان نمی‌توانند بنا به اراده و تصمیم شخصی به فلسطین اشغالی سفر کنند و تا هر زمانی که تمایل داشتند در آنجا حضور داشته باشند. بر اساس دستورات بیت العدل بهائیان نه تنها حق تبلیغ ندارند بلکه باید رفت و آمد و جمعیتشان در فلسطین اشغالی کنترل شده باشد و الزاماً نمی‌بایست از یک حد نصاب مشخصی بالاتر برود.»

 
منبع: شاداب عسگری، بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم، تهران، موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1396، صص 310- 311