صراف‌های هندی در دوره صفویان نقش مهمی در تجارت داخلی و خارجی ایران داشتند. این گروه به روش‌های مختلف از جمله ربح دادن توانستند بر تجارت ایران و تجار ایرانی تسلط یابند.

صراف‌های هندی در دوره صفویان نقش مهمی در تجارت داخلی و خارجی ایران داشتند. این گروه به روش‌های مختلف از جمله ربح دادن توانستند بر تجارت ایران و تجار ایرانی تسلط یابند و با سودهای کلان ربح، ثروتمند شوند. صرافان هندی، با سوداگران اروپایی در ارتباط بودند و بخشی از سود خود را نصیب آنان کردند:
   
«گاه اتفاق‌ می‌‌افتاد که تعداد زیادی کشتی با مال التجاره وارد بندرعباس‌ می‌شدند. مال التجاره زیادتر از پول نقد بود. تجار فوراً به لار، شیراز و اصفهان و جا‌های دیگر که لازم بود اطلاع‌ می‌‌دادند تا هر کس پول نقد برای ربح دادن داشت، حاضر شود. آن‌ها نیز با سرعت به بندر عباس‌ می‌آمدند و هر تاجری که پول قرض‌ می‌خواست به او‌ می‌‌دادند. چون در این مواقع برای مرابحه سود زیادی‌ می‌خواستند و تجار نیز مجبور به پرداخت بودند، سود کلانی نصیب صاحبان پول (که در این دوره اغلب صراف‌‌های هندی بوده‌‌‌اند) می‌شود. به این ترتیب تجارت در قرن‌های ۱۷ و ۱۸ سود‌های زیادی نصیب کمپانی‌‌های سوداگر‌ می‌کرد و روز به روز اقتصاد ایران در برابر این انحصارات تجاری سقوط‌ می‌ کرد. به علاوه کشور‌های اروپایی که در این زمان وارد دوران شکوفایی سوداگری شده بودند و سعی در پرورش پیشه وران و صنعتگران خوب داشتند، در برابر صنایع ایران به رقابت برخاسته بودند و با تولید کالا‌های مشابه از خرید کالا‌های ایران جلوگیری‌ می‌‌کردند به طوری که تنها خواهان مواد خام از ایران بودند.»


منبع: علیرضا ثقفی خراسانی، سیر تحولات استعمار در ایران، مشهد، نشر نیکا، 1375، ص 68