شاه ایران قوای پیاده نظام ندارد؛ زیرا از کویرها و بیابان‌های خشك و كوه‌هائی که سرتاسر ایران را فراگرفته است پیاده نظام نمی‌تواند بگذرد و آنهمه خستگی را تحمل کند به همین دلیل از قوای توپخانه هم استفاده نمی‌کنند.

در دوره صفویه شاه فاقد پیاده نظام بود. دلیل این موضوع متاثر از عوامل مختلف از جمله وضعیت جغرافیایی ایران بود که وجود پیاده نظام را به طور کامل منتفی می‌کرد. سانسون در سفرنامه خود با اشاره به این موضوع آورده است:
«شاه ایران قوای پیاده نظام ندارد؛ زیرا از کویرها و بیابان‌های خشك و كوه‌هائی که سرتاسر ایران را فراگرفته است پیاده نظام نمی‌تواند بگذرد و آنهمه خستگی را تحمل کند به همین دلیل از قوای توپخانه هم استفاده نمی‌کنند. برای دفاع از شهرهایی که فاقد قلعه استحکامات می‌باشد و برج و باروی مرتبی ندارد به قوای توپخانه احتیاجی نیست، در بعضی از سرحدات چند قصر و قلعه ساخته شده است ولی آنها هم برای دفاع ومقاومت استحکاماتی ندارند. تفنگدارانی هم که به کارابین مسلح می‌‌باشند، فقط در مواردیکه از شاه محافظت می‌‌کنند پیاده حرکت می‌‌نمایند، اگر نه آنها هم وقتیکه در التزام رکاب شاه به جنگ می‌روند سوار بر اسب می‌باشند.»



منبع: نیکلاس سانسون، سفرنامه سانسون، ترجمه تقی تفضلی، تهران، بی‌نا، 1346، ص 143