با رشد و گسترش شهرنشینی در قرن ۱۷ به تدریج بهره پولی، جایگزین بهره جنسی شد. زمینداران بزرگ و مالکین رسمی آن ترجیح می‌دادند بهره زمین را به صورت پول و یا کالای قابل تبدیل به پول دریافت کنند

یکی از تغییرات عمده در حکومت صفویان، افزایش شهرنشینی بود. پیش از حکومت صفویه، بخش‌های عمده‌ای از جمعیت ایران در روستاها ساکن بودند. اما با افزایش شهرنشینی علاوه بر آنکه تغییراتی در ساختار اجتماعی به وجود آمد، گروه‌های جدیدی نیز شکل گرفتند:
«با رشد و گسترش شهرنشینی در قرن ۱۷ به تدریج بهره پولی، جایگزین بهره جنسی شد. زمینداران بزرگ و مالکین رسمی آن ترجیح می‌دادند بهره زمین را به صورت پول و یا کالای قابل تبدیل به پول دریافت کنند. چون در این دوره ابریشم خریدار فراوانی داشت و سوداگران اروپایی برای خرید آن قیمت خوبی می‌‌پرداختند، بیشتر بهره مالکانه توسط شاه و مالکین بزرگ به صورت ابریشم دریافت می‌شد. گسترش روابط پول - کالایی و گسترش شهرنشینی اقشار جدیدی را تقویت می‌کرد.
اقشار مختلف جامعه ایران به این صورت بودند
۱- اشراف درباریان و روحانیون
۲- پیشه وران و صنعتگران
تجار، رباخواران و صرافان
۴- دهقانان»



منبع: علیرضا ثقفی خراسانی، سیر تحولات استعمار در ایران، مشهد، نشر نیکا، 1375، ص 54