بخشی از سیاست‌های داخلی رضاشاه بر پایه کنترل قدرت روحانیون قرار داشت که طی آن قدرت آنان در حوزه‌های مختلف محدود شد.

رضاشاه بعد از آنکه حکومت را به دست گرفت سیاست‌هایی را علیه روحانیون به اجرا درآورد تا از قدرت آنان بکاهد. جالب آنکه این سیاست‌ها در تمام حوزه‌ها به کار بسته شد تا قدرت آنان را محدود کند. برخی از سیاست‌هایی که به طور خاص درباره روحانیون اعمال شد عبارتند از:
«1.کنترل روحانیون و تقليل عده آنها از طریق اجرای قانون لباس متحدالشکل و امتحان گرفتن از آنان به منظور اخذ جواز عمامه و لباس روحانی
۲. ایجاد تغییراتی در نظام قضایی و تأسیس محاکم قانونی که با قوانین موضوعه جدید دادگستری مطابق با قوانین اروپایی اداره می‌شد. برای اداره تشکیلات قضایی جدید از جوانان تحصیل‌کرده اروپا استفاده گردید. این در حالی بود که تا پیش از این قضاوت به طور عمده توسط روحانیون و بر اساس موازین شرع مقدس صورت می‌گرفت.
3. تأسیس اداره ثبت اسناد و املاک و تصویب قانون ثبت اجباری در محاضر اسناد رسمی که تا پیش از این در محاضر شرع و با نظارت روحانیون انجام می‌گرفت.
با خارج شدن محاضر شرع و امور قضایی از دست روحانیت، جریان عادی وزارت دادگستری نیز با دخالت شاه، به طور فزاینده‌ای از هم گسیخت. وی از وزارت دادگستری جهت مشروعیت بخشیدن به تصرف اموال دیگران و زندانی کردن افرادی که از واگذاردن دارایی و املاکشان به او امتناع می‌کردند و همین طور بر ضد مخالفان سیاسی‌اش، استفاده کرد.
۴، تأسیس موسسه وعظ و خطابه در دانشکده معقول و منقول که به تربیت روحانیون دولتی و اعزام آنها به نقاط مختلف برای تبلیغ برنامه‌های حکومتی می‌پرداخت.
۵. سرکوب روحانیون معترض و قتل، تبعید و حبس آنان که به مواردی از آن اشاره شد.»


 
منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، صص 102- 104