عاملی اصلی تشدید و طولانی شدن قحطی که منجر به مرگ میلیون‌ها ایرانی شد، سیاست‌های بازرگانی و مالی بریتانیا بود. خرید غله در مقیاس وسیع، برای تأمین آذوقه نیروهای انگلیسی در ایران، بین‌النهرین و روسیه، بر دامنه قحطی در ایران افزوده است

نقش انگلیس در قحطی سال‌های 1917-1918 که منجربه کشتار وسیع تعداد بی‌شماری از مردم گردید، بسیار اساسی و تعیین کننده بود. درواقع دامن زدن به این قحطی بخشی از سیاست این کشور بود. انگلیس از راه‌های مختلفی بر دامنه قحطی و بحران آن روز ایران افزود تا به اهداف سیاسی خاص خود نائل گردد.
«عاملی اصلی تشدید و طولانی شدن قحطی که منجر به مرگ میلیون‌ها ایرانی شد، سیاست‌های بازرگانی و مالی بریتانیا بود. خرید غله در مقیاس وسیع، برای تأمین آذوقه نیروهای انگلیسی در ایران، بین‌النهرین و روسیه، بر دامنه قحطی در ایران افزوده است. ژنرال دنسترویل در جایی با صراحتی عجیب ضمن اظهار تأسف به این واقعیت اعتراف کرده است که خریدهای غله از سوی انگلیسی‌ها منجر به کمبود و افزایش قیمت‌ها گردید و در نتیجه به مرگ شمار بسیاری از ایرانیان انجامید؛ از این عجیب‌تر گزارش سرگرد داناهو درباره تخلیه شهر مراغه در آستانه شکست ارتش انگلستان از ترک‌ها [عثمانی] در سپتامبر 1918 است. انگلیسی‌ها که قبلاً مواد غذایی بسیاری خریده [و مسبب بروز قحطی شده] بودند، ذخیره غله شهر را در شرایط سخت قحطی از میان بردند تا به دست ترک‌های عثمانی نیفتد.....»



منبع:محمدتقی تقی‌پور، ایران و اسراییل در دوران سلطنت پهلوی، جلد 1، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1390، صص 58- 59