پس از سخنرانی امام خمینی در عصر عاشورا موج جدیدی از اعتراض و انتقاد برضد حکومت آغاز گردید [س ش ۱۷۰] و در روز بعد (۱۴) خرداد) دامنه آن در شهر تهران و قم به حدی گسترش یافت که رژیم مجبور به واکنش شدیدی شد.

سخنرانی امام در 13 خرداد 1342 که در واکنش به حادثه مدرسه فیضیه و تحولات بعد از آن رخ داد، بازتاب شدیدی در میان مردم و عوامل حکومت داشت. چنانچه بعد از این سخنرانی، مردم اعتراضات بزرگی را علیه حکومت به راه انداختند:
«پس از سخنرانی امام خمینی در عصر عاشورا موج جدیدی از اعتراض و انتقاد برضد حکومت آغاز گردید [س ش ۱۷۰] و در روز بعد (۱۴) خرداد) دامنه آن در شهر تهران و قم به حدی گسترش یافت که رژیم مجبور به واکنش شدیدی شد و بر اساس گزارش شهربانی تهران در همان روز در حدود ۱۲۴ نفر از اقشار مختلف مردم در‌‌ می‌دان توپخانه دستگیر و تعداد زیادی نیز شهید و مجروح شدند. شکاف‌‌ میان نیرو‌های اجتماعی و رژیم سیاسی روز به روز عمیق تر‌‌ می‌شد. و نشانه‌‌های بحرانی که از پیش آغاز شده بود آشکارتر‌‌ می‌گردید. حاکمان سیاسی برای خروج از ایــن بحران، چاره را در بازداشت امام خمینی و افزایش خشونت‌ها برضد مخالفان دیدند. بنابراین دستور بازداشت ایشان در نیمه شب پانزده خرداد ۴۲ صادر گردید.»


منبع: علیرضا زهیری، عصر پهلوی به روایت اسناد ساواک، تهران، دفتر نشر و پخش معارف، 1379، ص 229